-
1 Vir Magnificus
Religion: V.M. ("great man") -
2 Vir Magnificus
Религия: ("great man", сокр. V.M.) великий человек -
3 Vir Magnificus (great man, сокр. V.M.)
Религия: великий человекУниверсальный англо-русский словарь > Vir Magnificus (great man, сокр. V.M.)
-
4 māgnificus
māgnificus adj. with comp. magnificentior, and sup. magnificentissimus [magnus+2 FAC-], great, elevated, noble, distinguished, eminent, august: incedunt per ora vestra magnifici, S.: factis vir magnificus, L.: animus: civis in suppliciis deorum, fond of display, S.: elegans, non magnificus, fond of show, N.— Splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent: civitas, S.: aedilitas magnificentissima: ornatus: funera, Cs.: res gestae, L. —Of speech, of high strain, lofty, sublime: genus (dicendi): magnificentius genus dicendi.— Boastful, pompous: verba, T.: edicta, Ta.* * *magnifica -um, magnificentior -or -us, magnificentissimus -a -u ADJsplendid/excellent/sumptuous/magnificent/stately; noble/eminent; proud/boastful -
5 magnificus
māgnificus, a, um, Compar. māgnificentior, Superl. māgnificentissimus (magnus u. facio), sich groß zeigend, großartig, I) v. Menschen: a) im Aufwand, im Entfalten des Reichtums großartig, prachtliebend, Nep.: praelauti magnificique (Ggstz. sordidi ac deparci), Suet.: in suppliciis deorum magnifici, domi parci, Sall.: facio me magnificum, zu einem stattlichen Herrn, Plaut.: Rhodiorum civitas magna atque magnifica, großer u. großmächtiger, Sall. – b) durch Taten und Tatenruhm, Ansehen nach außen glänzend, vir factis magnificus, Liv.: uterque editis operibus magnificus, Val. Max. – c) mit Worten u. im Benehmen = hochfahrend, großtuend, sich brüstend (griech. σεμνός), miles, Plaut.: adhortator, Liv.: Iugurtha magnificus ex Auli socordia, Sall.; vgl. Fabri Sall. Iug. 55, 1. – d) von Charakter hochherzig, hochsinnig, animo magnificentior, Iustin.: animo excelso magnificoque, Cic. – II) übtr., v. lebl. u. abstr. Gegenständen: a) übh. großartig, ansehnlich, prächtig, glänzend, villa, Cic.: apparatus, Cic.: cena, Ampel.: vestes, Firm.: funus, Caes. – quantum aut quam magnificum imperium populi Romani sit, Sall.: largitio in (für) publicum magnifica, Tac. – b) durch Taten glänzend, aedilitas, Cic. – c) in Worten und Gedanken = erhaben, pathetisch, magnificum u. magnificentius dicendi genus, Cic. – im üblen Sinne, hoch fahrend, prahlerisch, großtuend, lobhudelnd, verba, Ter.: alia magnifica pro se et illis dolentia, Sall.: edicta in populum pro Vespasiano magnifica, probrosa adversus Vitellium iecerat, Tac.: subst., māgnifica, ōrum, n. = hochfahrende Reden, Sall. – d) dem Charakter nach = herrlich, glänzend, rühmlich, factum, Nep.: res gestae, Sall.: magnificentissimum decretum, Cic. – magnificum illud etiam, m. folg. ut u. Konj., Cic. de div. 2, 5. – pro magnifico accipiebatur m. folg. Infin., wurde für etwas Großes (eine große Ehre gehalten), Tac. ann. 6, 8. – magnificum (est) m. folg. Infin., largiri honores, Auson. grat. act V. 71. p. 28, 13 Schenkl. – e) der Wirkung nach = herrlich, vorzüglich, v. Heilmitteln, laser magnificum in usu et medicamentis, Plin.: myriophyllon magnifici usus ad vulnera, Plin. – / Regelm., aber veralteter Compar. magnificior, nach Fest. 154 (a), 28, u. Superl. magnificissimus, Acc. didasc. fr. b. Prisc. 3, 14. Paul. ex Fest. 151, 7.
-
6 magnificus
māgnificus, a, um, Compar. māgnificentior, Superl. māgnificentissimus (magnus u. facio), sich groß zeigend, großartig, I) v. Menschen: a) im Aufwand, im Entfalten des Reichtums großartig, prachtliebend, Nep.: praelauti magnificique (Ggstz. sordidi ac deparci), Suet.: in suppliciis deorum magnifici, domi parci, Sall.: facio me magnificum, zu einem stattlichen Herrn, Plaut.: Rhodiorum civitas magna atque magnifica, großer u. großmächtiger, Sall. – b) durch Taten und Tatenruhm, Ansehen nach außen glänzend, vir factis magnificus, Liv.: uterque editis operibus magnificus, Val. Max. – c) mit Worten u. im Benehmen = hochfahrend, großtuend, sich brüstend (griech. σεμνός), miles, Plaut.: adhortator, Liv.: Iugurtha magnificus ex Auli socordia, Sall.; vgl. Fabri Sall. Iug. 55, 1. – d) von Charakter hochherzig, hochsinnig, animo magnificentior, Iustin.: animo excelso magnificoque, Cic. – II) übtr., v. lebl. u. abstr. Gegenständen: a) übh. großartig, ansehnlich, prächtig, glänzend, villa, Cic.: apparatus, Cic.: cena, Ampel.: vestes, Firm.: funus, Caes. – quantum aut quam magnificum imperium populi Romani sit, Sall.: largitio in (für) publicum magnifica, Tac. – b) durch Taten glänzend, aedilitas, Cic. – c) in Worten und Gedanken = erhaben, pathetisch, magnificum u. magnificentius dicendi genus, Cic. – im üblen Sinne, hoch-————fahrend, prahlerisch, großtuend, lobhudelnd, verba, Ter.: alia magnifica pro se et illis dolentia, Sall.: edicta in populum pro Vespasiano magnifica, probrosa adversus Vitellium iecerat, Tac.: subst., māgnifica, ōrum, n. = hochfahrende Reden, Sall. – d) dem Charakter nach = herrlich, glänzend, rühmlich, factum, Nep.: res gestae, Sall.: magnificentissimum decretum, Cic. – magnificum illud etiam, m. folg. ut u. Konj., Cic. de div. 2, 5. – pro magnifico accipiebatur m. folg. Infin., wurde für etwas Großes (eine große Ehre gehalten), Tac. ann. 6, 8. – magnificum (est) m. folg. Infin., largiri honores, Auson. grat. act V. 71. p. 28, 13 Schenkl. – e) der Wirkung nach = herrlich, vorzüglich, v. Heilmitteln, laser magnificum in usu et medicamentis, Plin.: myriophyllon magnifici usus ad vulnera, Plin. – ⇒ Regelm., aber veralteter Compar. magnificior, nach Fest. 154 (a), 28, u. Superl. magnificissimus, Acc. didasc. fr. b. Prisc. 3, 14. Paul. ex Fest. 151, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > magnificus
-
7 magnificus
magnĭfĭcus, a, um, adj. ( comp. magnificentior; sup. magnificentissimus; v. in the foll.; old form of comp. magnificior, acc. to Fest. p. 154 Müll., and sup. magnificissimus, acc. to Fest. p. 151; so in the adv. magnificissime, Att. ap. Prisc. p. 603 P.) [magnus-facio], great in deeds or in sentiment, noble, distinguished, eminent, august, great in soul, high-minded (cf. splendidus).I.Lit.A.In a good sense (class.):B.vir factis magnificus,
Liv. 1, 10:Rhodiorum civitas magna atque magnifica,
great, glorious, Sall. C. 51:animus excelsus magnificusque,
Cic. Off. 1, 23, 79:cives in suppliciis deorum magnifici, domi parci,
magnificent, splendid, grand, fond of splendor, Sall. C. 9:elegans, non magnificus,
fond of show, Nep. Att. 13; Suet. Ner. 30:magnificus in publicum,
Plin. Pan. 51, 3; Vell. 2, 130.—In a bad sense, bragging, boastful (ante-class.):II.cum magnifico milite, urbis verbis qui inermus capit,
Plaut. Bacch. 4, 9, 42; id. As. 2, 2, 84.—Transf., of inanim. and abstr. things, splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent, etc. (class.):magnificae villae,
Cic. Leg. 2, 1, 2:oppidum,
Plin. 6, 19, 22, § 67:apparatus,
Cic. Off. 1, 8, 25:ornatus,
id. Verr. 2, 1, 22, § 58:funera,
Caes. B. G. 6, 18:funus,
Curt. 4, 8, 8:venationes,
Cic. Fam. 7, 1, 3:nomen,
Tac. H. 4, 15:res gestae,
Liv. 26, 2, 1.—Of speech, of high strain, lofly, sublime:genus dicendi magnificum atque praeclarum,
Cic. de Or. 2, 21, 89:oratio,
Plin. 35, 4, 9, § 26; cf. in the comp.:magnificentius dicendi genus et ornatius,
Cic. Brut. 32, 123.—In a bad sense, boastful, bragging:verba,
Ter. Eun. 4, 6, 3:litterae,
Suet. Calig. 44.— Sup.:Crassus magnificentissimā aedilitate functus,
Cic. Off. 2, 16.—Of medicaments, valuable, useful, admirable, Plin. 19, 3, 15, § 38.—Hence, adv., in two forms: magnĭfĭcē and (postAug.) magnĭfĭcenter, nobly, magnificently, generously, grandly, sumptuously, richly, splendidly, excellently:magnifice conscreabor,
Plaut. Pers. 2, 5, 7:cesso magnifice patriceque,
id. Cas. 3, 6, 7:magnifice laudare,
Cic. Brut. 73, 254:ornare convivium,
id. Quint. 30, 93:comparare convivi um,
id. Verr. 2, 1, 26, § 65:vivere,
id. Off. 1, 26, 65:vincere,
splendidly, gloriously, id. Cat. 2, 1, 1:radicula ex melle prodest magnifice ad tussim,
admirably, excellently, Plin. 24, 11, 58, § 96; 30, 14, 47, § 139.—In a bad sense, pompously, proudly, haughtily, boastfully: se jactare. Auct. Her. 4, 21, 29:incedere,
Liv. 2, 6.—In the form magnificenter:oppidum magnificenter aedificatum et eleganter,
Vitr. 1, 6.— Comp.:magnificentius et dicere et sentire,
grandly, loftily, Cic. Or. 34, 119.— Sup.:consulatum magnificentissime gerere,
Cic. Fam. 4, 7, 2:gloriosissime et magnificentissime aliquid conficere,
id. Att. 14, 4, 2: jactare se, 2, 21, 3. -
8 magnificus
a, um (compar. magnificentior, superl. magnificentissimus) [ magnus + facio ]2) славный, знаменитый (vir L; factum Nep; res gestae Sl)3) патетический, выспренний, высокопарный, напыщенный ( dicendi genus C); хвастливый ( verba Ter)4) возвышенный, высокий, благородный ( animus C)5) превосходный, отличный (m. in usu et medicamentis PM) -
9 V.M.
Религия: Vir Magnificus ("great man") -
10 v.M.
Религия: Vir Magnificus ("great man") -
11 великий человек
2) Religion: Vir Magnificus ("great man", сокр. V.M.) -
12 egregium
ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:I.egregiissime grammatice,
Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:egregi or egregie,
Gell. 14, 5, 1 sq.), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).In gen. (class.):II.in procuratione civitatis, egregius,
Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:in bellica laude,
id. Brut. 21, 84:in aliis artibus,
Sall. J. 82, 2:vir,
Cic. Lael. 19, 69:civis,
id. Brut. 25, 95:poëta,
id. de Or. 1, 3, 11:senatus,
Liv. 2, 49:par consulum,
id. 27, 34:Caesar,
Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:et praeclara indoles ad dicendum,
Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:forma,
Ter. And. 1, 1, 45; cf.facies,
id. Phorm. 1, 2, 50:colores, odores,
Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:corpus,
i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:os,
id. H. 4, 78 et saep.:virtus,
Caes. B. G. 1, 28, 5:fides,
id. ib. 1, 19, 2:voluntas in se,
id. ib. 5, 4, 3:victoria,
Liv. 2, 47 et saep.:vir bello egregius,
Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:animi,
Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:linguae,
Sil. 5, 77:egregii juvenum,
Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:ut alia magna et egregia tua omittam,
Sall. J. 10, 2:postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,
for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:(α).si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,
Tac. H. 1, 15; cf.:idque et sibi et cunctis egregium,
id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:egregium publicum,
the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:Vir Egregius,
Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).With verbs:(β).studere (opp. mediocriter),
Ter. And. 1, 1, 31:pingere, fingere,
Cic. Brut. 73 fin.:loqui,
id. Fin. 2, 6 fin.:vincere,
brilliantly, Liv. 21, 40; cf.absolvi,
id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):(γ).fortis et bonus imperator,
Cic. de Or. 2, 66, 268:subtilis scriptor,
id. Brut. 9:munitum oppidum,
Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—Absol., as an expression of assent, applause, etc.:egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,
Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:egregius cenat,
Juv. 11, 12. -
13 Egregius
ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:I.egregiissime grammatice,
Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:egregi or egregie,
Gell. 14, 5, 1 sq.), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).In gen. (class.):II.in procuratione civitatis, egregius,
Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:in bellica laude,
id. Brut. 21, 84:in aliis artibus,
Sall. J. 82, 2:vir,
Cic. Lael. 19, 69:civis,
id. Brut. 25, 95:poëta,
id. de Or. 1, 3, 11:senatus,
Liv. 2, 49:par consulum,
id. 27, 34:Caesar,
Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:et praeclara indoles ad dicendum,
Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:forma,
Ter. And. 1, 1, 45; cf.facies,
id. Phorm. 1, 2, 50:colores, odores,
Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:corpus,
i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:os,
id. H. 4, 78 et saep.:virtus,
Caes. B. G. 1, 28, 5:fides,
id. ib. 1, 19, 2:voluntas in se,
id. ib. 5, 4, 3:victoria,
Liv. 2, 47 et saep.:vir bello egregius,
Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:animi,
Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:linguae,
Sil. 5, 77:egregii juvenum,
Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:ut alia magna et egregia tua omittam,
Sall. J. 10, 2:postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,
for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:(α).si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,
Tac. H. 1, 15; cf.:idque et sibi et cunctis egregium,
id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:egregium publicum,
the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:Vir Egregius,
Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).With verbs:(β).studere (opp. mediocriter),
Ter. And. 1, 1, 31:pingere, fingere,
Cic. Brut. 73 fin.:loqui,
id. Fin. 2, 6 fin.:vincere,
brilliantly, Liv. 21, 40; cf.absolvi,
id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):(γ).fortis et bonus imperator,
Cic. de Or. 2, 66, 268:subtilis scriptor,
id. Brut. 9:munitum oppidum,
Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—Absol., as an expression of assent, applause, etc.:egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,
Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:egregius cenat,
Juv. 11, 12. -
14 egregius
ē-grĕgĭus, a, um ( sup.: mulier egregiissimă formă, Pac. ap. Prisc. 3, p. 600 fin. P.; Rib. Fragm. Trag. p. 105:I.egregiissime grammatice,
Gell. 14, 5, 3.— Vocat.:egregi or egregie,
Gell. 14, 5, 1 sq.), adj. [ex-grex, Corss. Ausspr. 1, 504; hence, chosen from the herd, i. e.], distinguished, surpassing, excellent, eminent (for syn. cf.: praeclarus, eximius, divinus, magnificus).In gen. (class.):II.in procuratione civitatis, egregius,
Cic. de Or. 1, 49, 215; cf.:in bellica laude,
id. Brut. 21, 84:in aliis artibus,
Sall. J. 82, 2:vir,
Cic. Lael. 19, 69:civis,
id. Brut. 25, 95:poëta,
id. de Or. 1, 3, 11:senatus,
Liv. 2, 49:par consulum,
id. 27, 34:Caesar,
Hor. C. 1, 6, 11; 3, 25, 4 et saep.:et praeclara indoles ad dicendum,
Cic. de Or. 1, 29; cf. id. Phil. 1, 1, 2; Tac. Or. 9:forma,
Ter. And. 1, 1, 45; cf.facies,
id. Phorm. 1, 2, 50:colores, odores,
Lucr. 5, 739; Cic. Fin. 2, 20, 64:corpus,
i. e. exceedingly beautiful, Hor. S. 1, 6, 67; Ov. Tr. 5, 13, 14:os,
id. H. 4, 78 et saep.:virtus,
Caes. B. G. 1, 28, 5:fides,
id. ib. 1, 19, 2:voluntas in se,
id. ib. 5, 4, 3:victoria,
Liv. 2, 47 et saep.:vir bello egregius,
Liv. 5, 47; cf. id. 7, 6; Tac. Agr. 14; Ov. M. 5, 49.—With gen.:animi,
Verg. A. 11, 417; so, fati mentisque Stat. Th. 3, 99:linguae,
Sil. 5, 77:egregii juvenum,
Stat. Th. 2, 152.—In the neutr. subst.:ut alia magna et egregia tua omittam,
Sall. J. 10, 2:postquam cuncta scelerum suorum pro egregiis accipi videt,
for distinguished acts, Tac. A. 14, 60; cf. the foll.—Post - Aug., esp. of rank and consequence, distinguished, illustrious, honorable:(α).si te privatus adoptarem, et mihi egregium erat Gnaei Pompeii subolem in penates meos asciscere, et, etc.,
Tac. H. 1, 15; cf.:idque et sibi et cunctis egregium,
id. A. 3, 6.— Subst.: ēgrĕgĭum, ii, n.:egregium publicum,
the public honor, Tac. A. 3, 70 fin. —Hence, Egrĕgĭus, ii, m., a title of public officers in high station, similar to His Excellency, Cod. Th. 6, 22, 1; and:Vir Egregius,
Inscr. Grut. 89, 4; 345, 3 et saep.; cf. Lact. 5, 14 fin. —Hence, adv.: ēgrĕgĭe, excellently, eminently; surpassingly, exceedingly, singularly; uncommonly well (cf.: eximie, unice, praesertim; praecipue, maxime, potissimum, etc.).With verbs:(β).studere (opp. mediocriter),
Ter. And. 1, 1, 31:pingere, fingere,
Cic. Brut. 73 fin.:loqui,
id. Fin. 2, 6 fin.:vincere,
brilliantly, Liv. 21, 40; cf.absolvi,
id. 9, 26 et saep.—Far more freq.,With adjectives: egregie cordatus homo, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18 (Ann. v. 335 ed. Vahl.):(γ).fortis et bonus imperator,
Cic. de Or. 2, 66, 268:subtilis scriptor,
id. Brut. 9:munitum oppidum,
Caes. B. G. 2, 29, 2; cf. id. ib. 5, 9, 4; 5, 11, 7 et saep.—Absol., as an expression of assent, applause, etc.:egregie, Caesar, quod lacrimas parentum vectigales esse non pateris,
Plin. Pan. 38, 3; cf. Suet. Vit. 10.— Comp.:egregius cenat,
Juv. 11, 12. -
15 mitis
mītis, e, mild, gelinde, d.i. nicht hart, nicht rauh, nicht scharf, I) eig., v. Früchten, fructus, Curt.: uva, Verg.: sucus (herbarum), Ov. – bildl. v. Redner, Thucydides fuisset maturior et mitior, reifer und milder, genießbarer, Cic. Brut. 288. – vom Boden, mild, locker, solum, Hor.: terra mitior, Curt. – v. Klima, caelo mitissimo, Liv.: mitiores plagae, Plin. – v. Wasser, Wind u. Feuer, sanft, ruhig, fluvius, Verg.: flamina, Sil.: flamma, unschädliche, Sil. – scherzh., mitis (windelweich) sum equidem fustibus, Plaut. mil. 1424. – II) übtr., v. dem, was einen milden Charakter annimmt, a) v. persönl. Subjj., deren Charakter usw., mild, mild gestimmt od. gesinnt, fromm, sanft (zahm), friedsam u. dgl., vir tam mitis, Vell.: vir ingenio mitis, Vell.: mitis ingenii iuvenis, Liv.: animus m., Cic.: in illa gravi L. Sullae turbulentaque victoria quis P. Sullā mitior, quis misericordior inventus est? Cic.: quis tam mitis est, quin exacerbescat, Apul. apol. 85: homo mitissimus atque lenissimus, Cic.: mores mitissimi (Ggstz. truces atque crudeles), Colum. – v. Tieren, taurus, Ov.: lupa, Liv.: animalia, quae de agrestibus mitia sunt, Mela: mores (canis villatici) neque mitissimi neque rursus truces atque crudeles, Colum. – poet. m. folg. Acc. resp., mitior animum, Hor. – m. Ang. gegen wen? wem gegenüber? durch in m. Akk., nihil vidi tam mite, nihil tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam, Cic.: non mitiorem in se plebem sed asperiorem... futuram, Liv.: od. durch Dat. comm., hostibus, Ov.: paenitentiae, gegen die Reuigen, Tac.: nobilitatibus extremis, Tac.: mitis ac magnificus hostibus fuit, Liv. 33, 21, 5; vgl. Liv. 21, 20, 8. – b) von Zuständen usw., sanft, mild, dolor, Cic.: poena mitior, Quint.: castigatio noxiorum mitior, Vell.: exsilium, Ov.: obitus (Tod), Tac.: servitium, Prop.: mitior victoria fuit, Iustin. – consilium, Ov.: doctrina, Cic. – alqd mitiorem in partem interpretari, Cic. – neutr. pl. subst., mitiora, sanftere Empfindungen (Ggstz. duriora, rauhere), Cic. or. 131. – c) v. der Rede, mild, gelinde, m. et compta oratio, Cic.: verba mitia, Auct. b. Alex., mitiora, Quint., mitissima, Ov.: dicendi genus placidum ac mite, Quint.: dare mitia responsa, Tac. – / Abl. Sing. auch mite, Ven. Fort. carm. 2, 2, 27.
-
16 mitis
mītis, e, mild, gelinde, d.i. nicht hart, nicht rauh, nicht scharf, I) eig., v. Früchten, fructus, Curt.: uva, Verg.: sucus (herbarum), Ov. – bildl. v. Redner, Thucydides fuisset maturior et mitior, reifer und milder, genießbarer, Cic. Brut. 288. – vom Boden, mild, locker, solum, Hor.: terra mitior, Curt. – v. Klima, caelo mitissimo, Liv.: mitiores plagae, Plin. – v. Wasser, Wind u. Feuer, sanft, ruhig, fluvius, Verg.: flamina, Sil.: flamma, unschädliche, Sil. – scherzh., mitis (windelweich) sum equidem fustibus, Plaut. mil. 1424. – II) übtr., v. dem, was einen milden Charakter annimmt, a) v. persönl. Subjj., deren Charakter usw., mild, mild gestimmt od. gesinnt, fromm, sanft (zahm), friedsam u. dgl., vir tam mitis, Vell.: vir ingenio mitis, Vell.: mitis ingenii iuvenis, Liv.: animus m., Cic.: in illa gravi L. Sullae turbulentaque victoria quis P. Sullā mitior, quis misericordior inventus est? Cic.: quis tam mitis est, quin exacerbescat, Apul. apol. 85: homo mitissimus atque lenissimus, Cic.: mores mitissimi (Ggstz. truces atque crudeles), Colum. – v. Tieren, taurus, Ov.: lupa, Liv.: animalia, quae de agrestibus mitia sunt, Mela: mores (canis villatici) neque mitissimi neque rursus truces atque crudeles, Colum. – poet. m. folg. Acc. resp., mitior animum, Hor. – m. Ang. gegen wen? wem gegenüber? durch in m. Akk., nihil vidi tam mite, nihil————tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam, Cic.: non mitiorem in se plebem sed asperiorem... futuram, Liv.: od. durch Dat. comm., hostibus, Ov.: paenitentiae, gegen die Reuigen, Tac.: nobilitatibus extremis, Tac.: mitis ac magnificus hostibus fuit, Liv. 33, 21, 5; vgl. Liv. 21, 20, 8. – b) von Zuständen usw., sanft, mild, dolor, Cic.: poena mitior, Quint.: castigatio noxiorum mitior, Vell.: exsilium, Ov.: obitus (Tod), Tac.: servitium, Prop.: mitior victoria fuit, Iustin. – consilium, Ov.: doctrina, Cic. – alqd mitiorem in partem interpretari, Cic. – neutr. pl. subst., mitiora, sanftere Empfindungen (Ggstz. duriora, rauhere), Cic. or. 131. – c) v. der Rede, mild, gelinde, m. et compta oratio, Cic.: verba mitia, Auct. b. Alex., mitiora, Quint., mitissima, Ov.: dicendi genus placidum ac mite, Quint.: dare mitia responsa, Tac. – ⇒ Abl. Sing. auch mite, Ven. Fort. carm. 2, 2, 27. -
17 gloriosus
glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].I.(Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.:II.illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,
Cic. Fin. 1, 11, 37:quae si in privatis gloriosa sunt,
id. Deiot. 14, 40:magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,
id. Div. 2, 2, 5:in illa fuga, nobis gloriosa,
id. ib. 1, 28, 59:mors,
id. ib. 1, 24, 51:consilia,
id. Att. 8, 12, 5:illa,
Vell. 2, 49, 4:princeps,
Suet. Calig. 8:gloriosissimae victoriae,
id. Tib. 52; cf.:dies gloriosissimus,
Tac. H. 5, 17:quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc.... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,
Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.:bene de re publica mereri, gloriosum est,
id. Phil. 1, 14, 33:quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,
Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch:in saecula,
Vulg. Dan. 3, 56.—Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).A.In gen.:B.vos nequam et gloriosae,
Plaut. Truc. 1, 2, 55:(vir) mendax et gloriosus,
id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5:ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?
Cic. Fl. 22, 52:praepotens et gloriosa philosophia,
id. de Or. 1, 43, 193:epistolae jactantes et gloriosae,
Plin. Ep. 3, 9, 13:pavo, gloriosum animal,
Plin. 10, 20, 22, § 44:esse gloriosi animi,
eager for glory, Suet. Claud. 1:miles,
Ter. Eun. prol. 31; 38; cf.B. infra: vir,
a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers:1.deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,
Cic. Off. 1, 38, 137; and:milites,
id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse.(Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5:2.triumphare,
Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.— Comp.:quia relicua gloriosius retinebat,
Sall. H. 1, 55 Dietsch. — Sup.:quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,
Cic. Att. 14, 4, 2.—(Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously:exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,
Cic. de Or. 2, 8, 31:mentiri,
id. Mil. 27, 72; cf.proloqui,
Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6:amicitiam ostentare,
Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch. -
18 erhaben
erhaben, altus. elatus. celsus. excelsus (eig. u. bildl., s. »hoch« den Untersch.). – editus (hervorragend, über die Oberfläche erhaben, vom Orte, Ggstz. planus). – caelatus (mit Figuren, die auf der Oberfläche hervorstehen, erhaben gearbeitet). – sublimis (eig. was in der Höhe schwebt; dann = sich über das Gewöhnliche, Alltägliche erhebend). – erectus (erhaben denkend, von der Gesinnung). – augustus (hoch u. hehr, bes. von göttlichen Dingen). – divinus (göttlich, z.B. studia, virtus). – grandis. magnificus (großartig, pathetisch, v. der Rede). – über etw. e., altior alqā re (höher stehend, z.B. omni incommodo); maior alqā re (größer als etc., z.B. laude alcis, invidiā); ab alqa re alienissimus (einer Sache ganz fremd, z.B. a fraude). – eine e. Arbeit, s. Basrelief, Hautrelief. – ein e. Ausdruck, oratio grandis (vgl. »Erhabenheit« des Ausdrucks): eine e. Schreibart, sublime od. magnificum genus dicendi: e. Denkungsart, Gesinnung, animus excelsus, erectus, elatus: ein Mann von e. Denkungsart, vir excelsus et altus: das Talent des Isokrates ist über eine Vergleichung mit den Reden des Lysias e., Isocrates maiore mihi videtur ingenio esse quam ut orationibus Lysiae comparetur. – erhabenster Kaiser! Imperator sanctissime! – Adv.alte. elate excelse. – sublime. sublimiter. – e. denken, excelse sentire: e. reden, magnifice loqui.
-
19 Величественный
- altus (vultus); sublimis (mens; carmina; facinora; vir); augustus; gravis; tragicus; excelsus; magnificus; -
20 facetus
făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. pha- in phêmi, phainô; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.I.Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20:II.facetis victibus vivere,
Plaut. Most. 1, 1, 43.—Trop.A.Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare):B.vir facetus atque magnificus,
Plaut. Most. 2, 2, 84:mulier commoda et faceta,
Ter. Heaut. 3, 2, 11:ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,
Hor. Ep. 1, 6, 55:est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus,
i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.—Of speech.* 1.Elegant, fine:2. a.molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae,
Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem ( faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.—Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem eirôna Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108:b.elegantes, faceti,
id. Brut. 16, 63:esse quamvis facetum atque salsum,
id. de Or. 2, 56, 228:in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus,
id. Brut. 47, 173:imitatores et narratores faceti,
id. de Or. 2, 54, 219:etiam quodam loco facetus esse voluisti,
id. Phil. 2, 8, 20:conviva joco mordente facetus,
Juv. 9, 10 et saep.—Of inanim. and abstr. things:1.duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,
Cic. Off. 1, 29, 104:ironia faceta et elegans,
id. Brut. 85, 292:faceta et urbana innumerabilia,
id. de Or. 2, 56, 227:sermo,
id. ib. 1, 8, 32:dictum,
id. ib. 2, 54, 219:joci,
Just. 39, 2.— Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll. — Sup.:Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae,
Cic. Leg. 2, 15, 37:argutiae facetissimi salis,
Plin. 35, 10, 37, § 117.—Hence, adv.: făcēte,(Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.):2.hanc ego rem exorsus sum facete et callide,
Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114:facete dictum,
well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.—(Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.):numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95:facete et urbane Stoicos ridere,
id. Fin. 1, 11, 39:multa colligere ridicule ac facete,
id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11:(Cicero) plura quam quisquam dixit facete,
Quint. 6, 3, 4.— Comp.:nos ab isto nebulone facetius eludimur,
Cic. Rosc. Am. 44, 128:disputare,
id. de Or. 2, 54, 217.— Sup.:noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit,
Cic. de Or. 2, 55, 223:dicere,
Plin. Ep. 1, 9 fin.:ludere,
id. ib. 9, 22, 2.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Vir illustris — The title vir illustris ( illustrious man ) is used as a formal indication of standing in late antiquity to describe the highest ranks within the senates of Rome and Constantinople. All senators had the title vir clarissimus ( very famous man );… … Wikipedia
List of ecclesiastical abbreviations — The words most commonly abbreviated at all times are proper names, titles (official or customary), of persons or corporations, and words of frequent occurrence. A list of those used in Roman Republican and early Imperial times may be seen in… … Wikipedia
Ecclesiastical Abbreviations — Ecclesiastical Abbreviations † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Abbreviations The words most commonly abbreviated at all times are proper names, titles (official or customary), of persons or corporations, and words of frequent… … Catholic encyclopedia
Аспар — Флавий Ардавур Аспар лат. Flavius Ardabur Aspar … Википедия
Трибониан — (греч … Википедия
Cencio I Frangipane — (also Cencius or Centius and Frajapane or Fragiapane ) was a Roman nobleman of the Frangipani family of the latter half of the eleventh century. His parentage is cited first in 1066, when he appeared as Cencio vir magnificus filio quondam… … Wikipedia
Ansleich — Oslac ist die altenglische Namensvariante eines gemeingermanischen Namens, der altnord. Asleikr, latinisiert in einer westfränkischen Quelle Ansleicus (vermutlich ahd. *Ansleich)[1] heißt. Etymologisch wird der erste Bestandteil des Namens Os ,… … Deutsch Wikipedia
Oslac — ist die altenglische Namensvariante eines gemeingermanischen Namens, der altnord. Asleikr, latinisiert in einer westfränkischen Quelle Ansleicus (vermutlich ahd. *Ansleich)[1] heißt. Etymologisch wird der erste Bestandteil des Namens Os , As auf… … Deutsch Wikipedia
V.M. — V.M. † Catholic Encyclopedia ► Ecclesiastical Abbreviations ► Abbreviation in general use, chiefly Ecclesiastical Vir Magnificus ( Great Man ) The Catholic Encyclopedia, Volume VIII. New York: Robert Appleton Company. Nihil Obstat.… … Catholic encyclopedia
MEGAHAETERIARCHA — Graece Μεγαεταιριάρχης, corrupte Megaltriarcha, apud Guil. Tyrium de Bello Sacr. l. 21. c. 16. Erant per idem tempus Hierosolymis Domini Imperatoris Nuntii Andronicus, Angelus Ioannes vir magnificus Megaltriarcha: nomen dignitatis illustris, in… … Hofmann J. Lexicon universale
chef — Chef, m. Qui vient du Grec {{t=g}}képhalê,{{/t}} non du Latin Caput, est la teste proprement de l homme et de la femme, Caput, car quant aux bestes brutes, on use du mot Teste. Chef et Capitaine d une armée, Strategus, Dux exercitus. Le chef des… … Thresor de la langue françoyse